[NC] Your Scent 4 #nielong (omegaverse)
“ซองอู ตอนนี้ฉันคงห้ามตัวเองไม่ไหวแล้ว” แดเนียลพูดพลางปลดกระดุมเสื้อให้คนใต้ร่าง
เขารับรู้ได้ถึงความต้องการที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆของตนเอง
แก่นกายใหญ่ภายใต้กางเกงแข็งขืนจนปวดหนึบไปหมด
“…ไม่เป็นไรครับ แฮ่ก ถ้าคุณเป็นคนทำ ผมคิดว่า อื้อ
น่าจะไม่เป็นไร” มือเรียวเอื้อมมาลูบแก้มเขาพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน
แดเนียลครางเสียงต่ำในลำคอ ก้มลงไปประทับจูบริมฝีปากแดงยั่วยวนตรงหน้าอีกรอบ
มือหนาเลื่อนลงต่ำ ถอดกางเกงออกจากขาเรียวพลางแหวกขาให้แยกออกกว้าง แก่นกายเล็กกำลังชูชันพร้อมกับช่องทางด้านหลังที่เปียกเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่นจำนวนมาก
ซองอูครางเสียงกระเส่าเมื่อแดเนียลประทับริมฝีปากหนาลงบนขาอ่อนด้านในของตน
ฟันคมขบกัดสร้างรอยทิ้งไว้จนมาหยุดอยู่ที่ยอดอกเล็กสองข้าง
ไม่รอช้าคนตัวสูงก็งับเข้าเต็มคำ ลิ้นหนาโลมเลียจนมันแดงก่ำเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายไปหมด
“อ๊ะ คุณ แดเนี-ยล อื้อ
อย่างับแรง” ร่างบางแหงนหน้าขึ้น
ขณะที่มือเรียวจิกเข้าที่เส้นผมของอีกฝ่ายเพื่อระบายความเสียวซ่าน
แก่นกายเขากระตุกเล็กน้อยก่อนจะปลดปล่อยออกมาทั้งที่ยังไม่ได้แตะต้องแม้แต่น้อย
กลิ่นฟีโรโมนของคู่ชีวิตที่พึ่งสำเร็จความใคร่ทำให้สัญชาตญาณอัลฟ่าในตัวของแดเนียลกู่ร้อง
ร่างสูงถอดกางเกงตัวเองออกอย่างรวดเร็ว
มือหนารูดรั้งแก่นกายแข็งขึงของตนก่อนจะจ่อเข้าที่ปากทางเปียกแฉะตรงหน้า
ค่อยๆกดส่วนหัวเข้าไปจนสุดอย่างไม่ยากเย็นนัก
“อ้ะ คุณ เข้ามา ทีเดียวเลยหรอครับ” แม้จะมีน้ำหล่อลื่นจำนวนมากทำให้ลดความเจ็บลง
แต่ด้วยขนาดแก่นกายของอัลฟ่าที่ใหญ่กว่าคนปกติทำให้เขาแอบจุกอยู่ไม่น้อย
“อ่า เด็กดี อืม ซองอู”
แดเนียลแช่ตัวค้างอยู่สักพัก
ความอุ่นร้อนภายในบีบรัดเขาจนแทบปลดปล่อยออกมาเดี๋ยวนั้น ร่างสูงยืดตัวขึ้น ก่อนจะเริ่มกระแทกกายเข้าออกด้วยแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น
ซองอูจิกเล็บเข้าที่ต้นแขนแกร่งแน่น
ตาเรียวมองหน้าคนที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่เหนือร่างตนด้วยจิตใจที่ร้อนรุ่ม
แม้อีกฝ่ายกำลังจะแสดงสีหน้าดุดัน เสียงทุ้มแหบที่เปล่งออกมาเมื่อเขาเผลอเกร็งนั่นก็ด้วย
ทั้งหมดไม่ได้ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวอีกต่อไป
เพราะแดเนียลเป็นโซลเมทที่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเขา
โอเมก้าตัวน้อยพยายามยิ้มออกมาทั้งที่ริมฝีปากยังครางอยู่ไม่เลิก
มือเล็กยื่นไปรั้งต้นคอหนาเข้ามาใกล้เพื่อประกบจูบกันและกัน
แดเนียลส่งลิ้นร้อนเข้าไปพัวพันภายใน สะโพกด้านล่างยังคงขยับเข้าออกตามจังหวะเรื่อยๆ
“ฮื้อ คุณ แดเนียล ผม อ๊ะ ผม…”
ซองอูร้องเมื่อผละริมฝีปากออก ตาเรียวปิดเข้าหากันเมื่อแดเนียลซุกลงมาที่ซอกคอเขา
โลมเลียพลางขบเม้มเบาๆจนขึ้นรอยสีเข้ม
“อืม ผมอะไร”
“ผม…อื้อ ผมรักคุณครับ อัลฟ่าตัวโตของผม
อ๊ะๆๆ!”
ทันทีที่จบคำแดเนียลก็จับอีกฝ่ายพลิกตัวหันหลังทั้งที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่
ก่อนจะกระแทกกายเข้าออกไม่ยั้งจนซองอูแน่นเสียดไปหมด
“ใครสั่งใครสอนให้บอกรักตอนฉันรัต หืม” แผ่นหลังขาวเนียนปรากฏอยู่ด้านหน้า
เขาโน้มตัวลงไปจูบที่หลังท้ายทอยของคนตัวบาง แขนสองข้างกอดรัดตัวอีกฝ่ายแน่นจนแผ่นหลังบางแนบชิดกับอกกว้างของตน
ซอยสะโพกถี่รัวมากขึ้นจนเสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง
“อ๊ะ เบา หน่อย ครับ อ๊ะๆ เบา อื้อ” โอเมก้าใต้ร่างร้องเสียงสั่น ทั้งเนื้อทั้งตัวแดงเถือกไปหมด
“อ่า ซองอู ซองอูของฉัน” แดเนียลพูดพลางเลื่อนมือมากำรอบคอบางของอีกฝ่าย
ขบกัดที่ใบหูเล็กเพื่อเพิ่มความเสียวซ่าน เสียงครางฮึ่มฮั่มดังออกมาจากร่างสูงเรื่อยๆเมื่อใกล้ถึงจุด
“อื้อ อ๊ะๆๆ ผมจะ เสร็จ อ๊ะ” ซองอูพูดครั้งสุดท้ายก่อนจะปลดปล่อยน้ำใสออกมาอีกครั้ง
ช่องทางด้านหลังหดเกร็งรัดแก่นกายใหญ่แน่นจนแดเนียลคำรามเสียงต่ำ
เขากระแทกเข้าออกอีกสองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยเข้าไปด้านใน
บริเวณโคนอวัยวะเพศขยายใหญ่ขึ้นเพื่อล็อคตัวเขากับซองอูให้ติดกัน
ฉับพลันร่างสูงก็อ้าปากเผยฟันคม
ก่อนจะกัดเข้าที่บริเวณต้นคอขาวชื้นเหงื่อตรงหน้า ร่างบางกระตุกเล็กน้อย ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแนบเตียงโดยมีอัลฟ่าตัวโตตามมานอนซ้อนหลังอยู่ไม่ห่าง
“เจ็บหรือเปล่า ซองอู” แดเนียลถามเมื่อถอนเขี้ยวออก
เลียบาดแผลให้อีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
“ไม่เจ็บเท่าไหร่ครับ เดี๋ยวก็หาย” ร่างบางตอบพร้อมอาการหอบจากกิจกรรมเมื่อครู่
ท่อนล่างที่ยังเชื่อมต่อกันรู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นๆที่ไหลเข้ามาในช่องท้องเป็นระยะอย่างช้าๆ
“ฉันรักเธอนะ รักมาก ก่อนหน้านี้ขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่
ไม่ควรเลยจริงๆ” เสียงทุ้มพูดด้วยความรู้สึกผิด
พอผูกพันธะกันแล้วเขารู้สึกได้ถึงความเศร้าจากซองอู ก่อนจะหายไปในเวลาไม่นาน
“ผมผิดเองครับ ไม่ได้โทษคุณหรอก”
“ต่อจากนี้ฉันจะทำตัวให้ดีขึ้น จะดูแลเธอให้ดีกว่านี้
สัญญา” เขาพูดพลางคลอเคลียแก้มนิ่มของอีกฝ่าย
ร่างบางเอี้ยวหน้ามายิ้มบางให้ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเบ้หน้าเมื่อเผลอขยับตัวจนส่งผลต่อส่วนที่เชื่อมกันอยู่
“ฮือ อีกนานมั้ยครับ กว่าจะเสร็จ” ซองอูพูดขึ้นขณะที่หันหน้ากลับมาที่เดิม
วางมือซ้อนทับกับมือใหญ่ที่กอดรอบเอวตัวเองไว้
“อืม อาจจะเกือบชั่วโมงเลย เธอเมื่อยรึเปล่า”
“ผมไม่เมื่อยเท่าไหร่หรอกครับ แค่…แค่ระหว่างนี้อยากมองหน้าคุณเท่านั้นเอง อ๊ะ” ซองอูสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อแก่นกายใหญ่ที่ยังแช่ในตัวปล่อยน้ำเชื้อออกมาอย่างแรงจนเขารู้สึกได้
ก่อนจังหวะจะกลับไปเป็นเอื่อยๆดังเดิม
“ทำไมชอบพูดจาน่ารักแบบไม่ระวังตัวแบบนี้นักนะ องซองอู”
แดเนียลพูดพลางกอดหอมคลอเคลียคนด้านหน้าด้วยความรักใคร่ กลิ่นหอมจากตัวอีกคนอยู่ใกล้จนเขาอดใจไม่ไหว
กัดเข้าที่คอขาวอีกครั้งจนเป็นรอยฟัน
ก่อนจะกดจูบรอยแผลนั้นเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
“พอแล้วครับ ตัวผมเป็นรอยหมดแล้ว”
“ดีแล้ว จะได้รู้ว่าใครเป็นของใคร”
“ดีแล้ว จะได้รู้ว่าใครเป็นของใคร”
“ฮื่อ ผมเมื่อยแล้ว
รับผิดชอบเลยครับ” ซองอูเอนตัวพิงกับอกกว้างของแดเนียล
บรรยากาศผ่อนคลายเกิดขึ้นเมื่อร่างบางหลับตาพริ้มในอ้อมกอดอัลฟ่าคู่ชีวิตของตน
แม้ท่อนล่างจะยังเชื่อมกันอยู่ก็ตาม
“…ซองอู”
“ครับผม”
“อยากมีลูกผู้ชายหรือผู้หญิง”
“…อืม ผมว่าเพศไหนก็ได้ถ้าเป็นลูกของเรา
ต้องน่ารักมากแน่ๆครับ” ใบหน้าขาวลืมตามามองเขาข้างนึง
ริมฝีปากแดงเจ่อจากการจูบนั่นยกยิ้มให้เขาจนต้องเอื้อมตัวไปจุ้บเร็วๆบนปากแดงของอีกฝ่าย
ก่อนจะเปลี่ยนมาหอมหัวเล็กเบาๆ
กลับไปอ่านต่อได้ที่ > https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1752753&chapter=27
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น